5. "Davud'u kim tahrik etti, Allah mı Şeytan mı?"

5. "Davud'u kim tahrik etti, Allah mı Şeytan mı?"

Ve İsraile karşı RABBİN öfkesi yine alevlendi, ve: Git, İsraili ve Yahudayı say, diye Davudu onlara karşı tahrik etti. (II. Samuel 24:1)

Ve Şeytan İsraile karşı kalktı, ve İsraili saymak için Davudu tahrik etti.(I. Tarihler 21:1)

II. Samuel'deki ayette Davut'u tahrik edenin Tanrı'nın Kendisi imiş gibi görünür, ama I. Tarihler'de bunu yapanın Şeytan olduğu söylenir (Bkz. s. 96-97). 

Kutsal Kitap ve onun öğretilerini bilenler için bu ayetler açık bir çelişki anlamına gelmezler. Tanrı her zaman her şeyi yönetmektedir ve birçok durumda Şeytan'a Tanrı'nın hizmetkârlarını ayartıp sınamak için izin verir. Bireyin yaşamındaki sıkıntılarda, hem Tanrı'nın hem de Şeytan'ın rolü olmasının iyi bir örneği de Tanrı'nın hizmetkârı Eyüp'ün durumunda görülür. Tanrı, Eyüp'ün Şeytan'ın elinden birçok felaketler yaşamasına izin verdi, ancak Tanrı'nın amacıyla Şeytan'ın amacı tamamiyle farklıydı. Tanrı, sıkıntının terbiyesiyle Eyüp'ün imanını arıtıp kuvvetlendirmek istiyordu. Şeytan ise, Eyüp'e verebileceği kadar zarar vermek istiyor, hatta Eyüp'e Tanrı'yı lanetletmeye çalışıyordu (Eyüp 1 ve 2). Sonuçta Eyüp'ün Tanrı'ya olan imanı arttı ve Tanrı'ya olan güveninin haklı olduğu ortaya çıktı. 

Kutsal Kitap hem Tanrı hem de Şeytan'ın işbaşında olduğu birçok durum içerir, ama her ikisinin de amaçları ayrıdır. Tekvin 37, Yusuf'un ağabeylerinin onu sonra Mısır'da köle olarak satan tüccarlara satmalarının korkunç öyküsünü anlatır. Tekvin'in son bölümünde Yusuf, ağabeylerinin kendisine zarar vermeyi istedikleri halde Tanrı'nın buna izin vermekteki amacının iyilik olduğunu kabul eder. Bu, Şeytan burada direkt bir şekilde işin içinde olmadığı halde, Tanrı'nın ağabeylerin kötü davranışlarını kullanıp onlardan (insanları kıtlıktan kurtarmak gibi) iyi bir sonuç çıkarttığı durumlardan biridir. 

I. Petrus 5:8-11'de Şeytan'ın yutacak birini arayarak kükreyen bir aslan gibi dolaştığını okuyoruz. Ama Mesih İnanlısı bir süre acı çektikten sonra onu eski konumuna döndürecek olan ve sıkıntılarından ötürü onu daha kuvvetli yapacak olan Tanrı'dır. 

Öyleyse Davut'u kim tahrik etmişti? Tarihler'in yazarı mı doğruyu söylemektedir yoksa Samuel'deki anlatım mı doğrudur? Bu sorunun yanıtı, her ikisinin de doğru olduğudur. Tanrı'nın en iyi sonucu almak Şeytan'ın da en büyük zarara neden olmaya çalışmak amacıyla, hem Tanrı hem de Şeytan'ın kişinin karar vermesi işine karışmaları olasıdır. Davut'un neden nüfus sayımı yaptırdığı bize açık bir biçimde anlatılmamıştır ama daha önceki yaşamının simgesi olan Tanrı'ya olan tam güvenini bir yana bırakıp daha çok askeri kuvvete güvenmeye başlamışa benziyor. Bir nüfus sayımı yaptırmasında bir kötülük yoktu. Ne de olsa, Tanrı daha önce Musa'ya halkı sayması için talimat vermişti (Sayılar 1:2-3; 26:2). Ama Davut'un askeri kuvvetinin ne olduğunu anlamak isteğinin gerisindeki güdü çok yanlış olabilir. Hatta, Davut'un komutanı Yoab Davut'a Davut'un aldırmadığı bazı kuşkulardan söz etme cesaretini bile gösterdi (I. Tarihler 21:3). Böylece bunun aracılığıyla Tanrı Davut'a bir ders vermek istiyordu, bu da askeri gücün hiçbir sonucu olmadığıydı. 

İşin içinde Şeytan da vardı ve şüphesiz o da Davut'un yanlış arzularını kendi menfaatine kullanmak istiyordu. Ancak sonunda, Şeytan arzularına erişemedi ama Tanrı hem Davut'a hem de İsrail'e öğrenmeleri gereken bir ders verdi ve ruhsal büyümelerinde kendilerine yardımcı olacak bir şekilde onları alçakgönüllü kıldı. Tanrı bu korkunç olayı çok iyi bir şeye dönüştürdü. Hastalığın bittiği yerde, Tanrı'nın meleği gelecekte yapılacak olan tapınağın Moriya Dağının tam tamına neresinde yapılması gerektiğini gösterdi (I. Tarihler. 21:18).